Μαρία Γιώτα Iστορικός
Η ιστορία της προσφυγικής κοινότητας του Φιλώτα Νομού Φλώρινας διαγράφεται ανάγλυφα από τις προφορικές μαρτυρίες των ιδίων των κατοίκων της κοινότητας Οι μαρτυρίες αυτές βρίσκονταί στο Ιστορικό Αρχείο του Προσφυγικού Ελληνισμού του Δήμου Καλαμαριάς και πραγματοποιήθηκαν στα πλαίσια του προγράμματος συλλογής προφορικών μαρτυριών από πρόσφυγες του 1922 , πρώτης γενιάς ,που προέρχονται από περιοχές της Μικράς Ασίας ,του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης.Οι πρόσφυγές του Φιλώτα προέρχονται από την περιοχή της Ανατολικής Θράκης και του Πόντου και εγκαταστάθηκαν στον Φιλώτα μετά τη συμφωνία υποχρεωτικής Ανταλλαγής , που υπογράφτηκε από την Ελλάδα και την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1923.Αρχικά αποβιβάστηκαν στην Θεσσαλονίκη , έμειναν για λίγο στην Καλαμαριά και στο Χαρμάνκιοϊ ( Ελευθερία – Κορδελιό )και έπειτα επέλεξαν ως τόπο μόνιμης εγκατάστασης τους τον Φιλώτα.Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα ,γρήγορα όμως οι πρόσφυγες προσαρμόστηκαν στη νέα τους πατρίδα και άρχισαν να καλλιεργούν τα μουσουλμανικά κτήματα που τους παραχώρησε η Επιτροπή Αποκαταστάσεως Προσφύγων Ε.Α.Π Έχτισαν σχολείο και εκκλησία επίσης αρκετές οικογένειες εγκαταστάθηκαν σε σπίτια που τους έχτισε η Ε.Α.Π. στο χωριό.Η σημερινή εικόνα της πόλης δεν θυμίζει τίποτα από εκείνο τον προσφυγικό συνοικισμό του μεσοπολέμου , γεγονός που προδίδει την εργατικότητα και την προκοπή των κατοίκων.''
ΑΣΧΟΛΙΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ
Οι κάτοικοι του Φιλώτα εργατικοί και φιλόξενοι, ασχολήθηκαν με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το όργωμα γινόταν με τα ζώα. οι κύριες ασχολίες των κατοίκων ήταν η σιτοκαλλιέργεια, καλαμπόκι
Η συγκομιδή γινόταν με τον παραδοσιακό δρεπάνι
Το αλώνισμα γινόταν με τα ζώα μέσα στις αυλές των σπιτιών, έδεναν τα ζώα σε ένα ξύλο και τα γύριζαν γύρω-γύρω να πατάνε το στάρι έτσι ώστε να βγει οκαρπός τους
Το όργωμα των χωραφιών γινόταν με το αλέτρι και για να τα ισίωσουν και να σπάσουν τους σβώλους χρησιμοποιούσαν μια ξύλινη σβάρνα
Επίσης ασχολήθηκαν με την αργυροχρυσοχοία και είναι πολλά και σπουδαία τα έργα τέχνης τους.Δούλευαν με μεράκι γι'αυτό και πάντα σε όλα τα έργα τους παρατηρεί κανείς και την προσωπική σφραγίδα του καλλιτέχνη.
Άλλοι τάξη επαγγελμάτων αποτελούσαν οι ραφτάδες, δεδομένου ότι για πολλά χρόνια είχε καθιερωθεί το Ευρωπαικό ντύσιμο, δηλαδή σακάκι με γιλέκο και παντελόνι.
Συνεχίζουμε με τους Μαχαιράδες τους κατασκευαστές μαχαιριών τους Χαλκοματάδες ,οι οποίοι ασχολούνται με την κατασκευή όλων των χάλκινων και μπρούτζινων συσκευών.( Κολυμβήθρες, κηροπήγια, πολυέλαιοι κ.α. )
Σε μια εποχή που οι επιστήμονες ήταν λιγοστοί, ο ρόλος των ανθρώπων με πρακτικές γνώσεις ιατρικής ήταν πολύ σπουδαίος.Οι Μαμήδες ήταν αυτές που ξεγεννούσαν πολλές γυναίκες και οι Κιρικτζήδες οι οποίοι ήταν ειδικοί για σπασίματα και εξαρθρώσεις.
Υποδηματοποιοί- εκτός από το κλασικό παπούτσι από δέρμα αδιάβροχο, σεβρώ ή καστόρ υπήρχαν και άλλα.Τα χειμωνιάτικα ένα είδος γαλάτσες που τα φορούσαν για να μην λασπώνουν τα παπούτσια και να τα διατηρούν καθαρά.
Οι Μυλωνάδες -Οι Οικοδόμοι - Οι Φωτογράφοι
Οι εποχές δυστυχώς ή ευτυχώς αλλάζουν και μαζί με αυτές και πολλές ανθρώπινες ασχολίες, συνήθειες και έθιμα.
Συνέχεια
ΑΡΧΙΚΗ
ΦΙΛΩΤΑΣ